دنیای خنده

رنگ‌های کمکی یعنی بنفش و قهوه‌ای و خاکستری  در یک طبقه نسبتا متفاوتی قرار دارند. اگر بخواهیم با صراحت کلام سخن بگوییم، سیاه و خاکستری اساسا رنگ به شمار نمی‌آیند، زیرا سیاه اصولا رنگ نیست و رنگ خاکستری نیز در آزمایش، کاملا بی‌رنگ و خنثی است. لذا آن دو را بی‌رنگ می‌نامند. بنفش، ترکیبی است از آبی و قرمز، در حالی که قهوه‌ای مخلوطی از نارنجی، قرمز و سیاه است و یک رنگ تیره و نسبتا بی‌روح را می‌سازد. ترجیح دادن هر یک از سه رنگ «بی‌رنگ» (سیاه، خاکستری یا قهوه‌ای) را می‌توان نشانه‌ای از یک نقطه‌نظر منفی نسبت به زندگی دانست.

هیچ‌یک از دو رنگ بنفش و قهوه‌ای در شمار رنگ‌های مستقل (اصلی) روانی نیستند.

برخی از روانشناسان عقیده دارند رنگی که برگزیده و دلخواه فرد است می‌تواند گویای خصوصیات اخلاقی و روانشناسی او باشد.

 قرمز، خوش قلب اما خودپرست

این رنگ، مظهر شدت و زیاده‌روی است که گاهی در جهت مخالف آن است. قرمز، رنگ عشق، تنفر، فداکاری، خشونت، خون و آتش است. کسی که به این رنگ علاقه دارد هرگز نمی‌تواند در زندگی بی‌تفاوت باشد. این‌گونه اشخاص تند و سرکش و در عین حال فعال، شجاع و کمی عجول هستند. احتمال شکست به‌خصوص در عشق برای آنها فراوان است. قضاوت‌های عجولانه و ناگهانی در مورد دیگران سبب از بین رفتن دوستی‌هایشان می‌شود با آن که در عشق کاملا فداکارند اما اگر روزی زندگی بر وفق مراد نباشد، بدون تفکر و جویا شدن علت می‌جنگنددو عیب بزرگ، خودپرستی و عدم کنترل، در نفس آنهاست و دو صفت ممتازشان خوش‌قلبی و حس بزرگ‌طلبی است. به‌طور کلی دوستداران رنگ قرمز دارای خصوصیات متضادی هستند